Płynoterapia kontrolowana metodą LiDCO (Lithium Indicator Dilution Calibration) u chorych poddawanych alloplastyce stawu biodrowego w znieczuleniu podpajęczynówkowym.

4 stycznia 2015

Płynoterapia kontrolowana metodą LiDCO (Lithium Indicator Dilution Calibration) u chorych poddawanych alloplastyce stawu biodrowego w znieczuleniu podpajęczynówkowym: badanie randomizowane i przegląd publikacji.

LiDCO-based fluid management in patients undergoing hip fracture surgery under spinal anaesthesia: a randomized trial and systematic review.

Br J Anaesth. 2014 Dec 11. pii: aeu386.

Moppett IK1, Rowlands M2, Mannings A2, Moran CG3, Wiles MD; The NOTTS Investigators.

1Anaesthesia and Critical Care, Division of Clinical Neuroscience, Queen's Medical Centre, Nottingham University Hospitals NHS Trust, University of Nottingham, Nottingham NG7 2UH, UK .

2Anaesthesia and Critical Care, Division of Clinical Neuroscience, Queen's Medical Centre, Nottingham University Hospitals NHS Trust, University of Nottingham, Nottingham NG7 2UH, UK.

3Department of Trauma and Orthopaedics, Queen's Medical Centre, Nottingham University Hospitals NHS Trust, University of Nottingham, Nottingham NG7 2UH, UK.

Wstęp:

Złamanie biodra jest stanem cechującym się dużą śmiertelnością i chorobowością wśród chorych w podeszłym wieku. Zoptymalizowana płynoterapia śródoperacyjna może być korzystna w tej grupie chorych. Badano, czy śródoperacyjna płynoterapia monitorowana przy użyciu analizy konturu tętna w porównaniu ze standardowymi metodami u chorych znieczulanych podpajęczynówkowo, może przynieść korzyści w postaci skrócenia czasu do osiągnięcia stanu umożliwiającego wypis i zmniejszenia częstości występowania powikłań pooperacyjnych.

Metody:

Chorzy poddawani alloplastyce biodra z powodu złamania szyjki kości udowej, >60 roku życia, znieczulani podpajęczynówkowo zostali włączeni do tego jednoośrodkowego, zaślepionego, randomizowanego badania. Chorzy byli przydzielani do grupy, gdzie płynoterapia była nadzorowana przez anestezjologa, bądź do grupy płynoterapii nadzorowanej analizą konturu tętna, gdzie używano bolusów koloidu (Gelofusine) celem optymalizacji objętości wyrzutowej. Pierwszym punktem końcowym było osiągnięcie stanu umożliwiającego wypis. Drugi punkt końcowy zawierał powikłania pooperacyjne, chorobowość i śmiertelność. Zaktualizowaliśmy przegląd danych tak, by zawrzeć w nim ważne badania opublikowane do 2014 roku.

Wyniki:

Do badania włączono 130 chorych. Czas do osiągnięcia stanu umożliwiającego wypis był podobny w obu grupach, średnio (95% CI) 12,2 (11,1 – 13,5) vs. 13,1 (11,9 – 14,5) dni (p=0,31). Podobnie przedstawiała się też całkowita długość hospitalizacji 14,2 (12,9 – 15,8) vs. 15,3 (13,8 – 17,2) dni (p=0,32). Nie było istotnych różnic w częstości występowania powikłań, sprawności czy śmiertelności. Zaktualizowana metaanaliza (cztery badania, 355 chorych) stwierdziła nieistotne zmniejszenie wczesnej śmiertelności [ryzyko względne 0,66 (95% CI: 0,24 – 1,79)] i powikłań wewnątrzszpitalnych [ryzyko względne 0,80 (95% CI: 0,61 – 1,05)].

Wnioski:

Celowana płynoterapia podczas alloplastyki biodra w znieczuleniu podpajęczynówkowym nie skutkuje istotnym skróceniem hospitalizacji ani częstości występowania powikłań pooperacyjnych. Nie ma wystarczającej liczby dowodów przemawiających za jej rutynowym stosowaniem.